Posąg bogini greckiej wzorowany na Wenus Kallipygos (dosł. „z pięknymi pośladkami”), także Wenus Farnese – rzymskiej rzeźbie marmurowej pochodzącej prawdopodobnie z II wieku, uważanej za kopię wcześniejszego greckiego oryginału.
Obecnie znajduje się w zbiorach Narodowego Muzeum Archeologicznego w Neapolu. Mierząca 1,52 m wysokości rzeźba przedstawia boginię Wenus, wdziewającą chiton, spoglądającą przez prawe ramię, podziwiając swoje nagie pośladki i nogi.
Neapolitańska Wenus Kallipygos uważana jest za kopię wcześniejszej greckiej rzeźby ze świątyni Afrodyty w Syrakuzach, wzmiankowanej przez Atenajosa. Zgodnie z jego świadectwem w mieście tym mieszkały niegdyś dwie siostry, które kłóciły się o to, która z nich ma piękniejsze pośladki. Poproszony o rozsądzenie sporu młodzieniec przyznał zwycięstwo pierwszej z sióstr. Gdy później opowiedział całą historię swojemu bratu, ten postanowił sam zapoznać się z walorami dziewcząt i uznał, że palma pierwszeństwa należy się drugiej siostrze. Ostatecznie siostry poślubiły obydwu braci, a na pamiątkę wydarzenia ufundowały jako wotum dla Afrodyty wspomniany posąg.
Symbolika tej rzeźby odnosi się nie tylko piękna fizycznego, ale również odniesienia do płodności, miłości oraz zmysłowości, które były utożsamiane z kultem Wenus. Umieszczenie rzeźby Venus Callipygos w przestrzeni ogrodowej może wprowadzić do przestrzeni element estetyczny, celebrujący urodę i kobiecą siłę. Rzeźba ponadto może dodaje elegancji i artystycznego uroku otoczeniu. Ponadto, obecność tej figury to jasny wyraz szacunku dla piękna natury i kobiecej urody.
To unikatowy element, który może przyciągać uwagę i stworzyć atmosferę miejsca celebrującego antyczną kulturę, estetykę i podziw dla wdzięku ludzkiego ciała.