Posąg przedstawia młodzieńca w prostym, wiejskim stroju i młodą pannę w skromnej sukience, za której rombek ciągnie ją młodzieniec. Cała scena emanuje uroczą atmosferą pierwszej miłości dwójki młodych ludzi, a wiejska przaśność dodaje jej autentyczności i naturalności.
Młodzieniec, ubrany w tradycyjny, wiejski strój, wydaje się być zakochany i zafascynowany urodą dziewczyny, co widać w jego mimice i geście, jaki wykonuje, pociągając za fragment sukni Dziewczyna sprawia wrażenie zauroczonej, lecz nieco zawstydzonej zakusami młodzieńca, dodaje to jej niewinności i delikatności.
Posąg przenosi widza do idyllicznego świata wiejskiej miłości, gdzie uczucia są szczere, a relacje oparte na prostocie i autentyczności. Scenka ta oddaje piękno pierwszej miłości, odnajdywanej pośród bliskości natury i tradycji wiejskiego życia.
Posąg staje się nie tylko ozdobą ogrodu, ale również przypomnieniem o radości, prostocie i lekkiej naiwności uczucia, jaką jest prawdziwa pierwsza miłość. Miłość, w której szczerość i oddanie miesza się z pierwszymi krokami, jakie stawia się, wchodząc na ścieżkę wiodącą ku dorosłemu życiu.
